Thursday, May 31, 2012

Αστικοί μύθοι - το υπερπληθες δημόσιο

Αρχικά ενημερώνω ότι είμαι πάρα πολύ επιφυλακτικός ως προς τις χιλιοδιατυπωμένες απόψεις που θέλουν την Ελλάδα να έχει υπεράριθμους δημόσιους υπαλλήλους, και υπέρογκους μισθούς στο δημόσιο. Επειδή είναι ωραία και εύκολη η ρητορεία και το μαγείρεμα αλλά καλό είναι να κοιτάμε και την πραγματικότητα για να μπορούμε να αξιολογούμε καλύτερα την κατάσταση, αποφάσισα να αφιερώσω 2-3 αναρτήσεις σε αυτά τα ζητήματα. Πρώτος στόχος λοιπόν είναι να ασχοληθούμε με το περίφημο μέγεθος του τεράστιου αυτού κράτους.
Θα μπορούσα να σας ζαλίσω με την έκθεση του ΟΟΣΑ η οποία δείχνει ότι έχουμε πάρα πολύ λίγους δημόσιους υπαλλήλους, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία του 2008 το ποσοστό δημόσιας διοίκησης δε ξερπερνά το 7,9% με το μέσο όρο μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ να κυμαίνεται στο 15%.




Το πρόβλημα εδώ είναι ότι αυτό το νουμεράκι περιλαμβάνει έναν πολύ περιοριστικό ορισμό ως προς το ποιός λογίζεται ως δημόσιος υπάλληλος. Οπότε δεν είναι ακριβής η διαπίστωση του ΟΟΣΑ. Όπως ανέξειξε και ο blogger lolgreece σε μία φιλότιμη προσπάθεια να βρει πόσο μεγάλο είναι αυτό το ρημάδι το δημόσιο, ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει μόνο στοιχεία για την απασχόληση στον κλάδο της Γενικής Κυβέρνησης (στην περίπτωση της Ελλάδας, κάπου 390.000), οπότε η πληροφορία που αντλούμε από τα στοιχεία του ΟΟΣΑ είναι παραπλανητική.


Τα στοιχεία του ΔΟΕ (Διεθνής Οργανισμός Εργασίας ή International Labour Organisation) φαίνεται να είναι αρκετά πιο κοντά στην πραγματικότητα καθώς υιοθετούν έναν ευρύ ορισμό του τι εστί δημόσιος υπάλληλος (μπορείς να τον βρεις εδώ). Σύμφωνα με αυτά (εδώ) το δημόσιο το 2008 απασχολούσε 392 χιλιάδες εργαζόμενους στην κεντρική κυβέρνηση και 629 χιλιάδες στο ευρύτερο δημόσιο (ΔΕΚΟ, ΝΠΙΔ κλπ), δηλαδή συνολικά λίγο πάνω από 1 εκατομμύριο. Όποτε όπως φαίνεται και από το πινακάκι του ΔΟΕ η Ελλάδα έχει ένα εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό υπαλλήλων που απασχολούνται στη Γενική κυβέρνηση.


Πάμε τώρα να δούμε τι συμβαίνει όταν προσθέσουμε και το ευρύτερο δημόσιο.Το πρώτο πρόβλημα εδώ είναι ότι ο ΔΟΕ πιθανότατα συμπεριλαμβάνει σε αυτό τον αριθμό υπαλλήλους που δεν είναι στη μισθοδοσία του δημοσίου αλλά εργάζονται σε ΔΕΚΟ. Δεύτερον τα στοιχεία του ΔΟΕ (όπως και τα στοιχεία του ΟΟΣΑ) είναι του 2008, όταν δηλαδή το δημόσιο ήταν στην "ακμή του" ως προς το μέγεθος. Από τότε το δημόσιο έχει συρρικνωθεί με διάφορους τρόπους (πχ συνταξιοδοτήσεις, μη ανανέωση stagiaires, μη ανανέωση συμβάσεων ορισμένου χρόνου, αποκρατικοποιήσεις ΔΕΚΟ όπως πχ ολυμπιακή, ΕΛΠΕ). Αλλά αυτά τα στοιχεία έχουμε με αυτά θα πορευτούμε.


Όπως λοιπόν φαίνεται και από το πινακάκι που ακολουθεί, η αναλογία αλλάζει όταν προσθέσουμε και το ευρύτερο δημόσιο στην εξίσωση. Το σκούρο χρώμα υποδεικνύει τη γενική κυβέρνηση, ενώ το πιο ανοιχτό χρώμα, υποδεικνύει την ευρύτερη κυβέρνηση (ΔΕΚΟ, ΝΠΙΔ, δημόσιες επιχειρήσεις κλπ).


Το 2008 που το Ελληνικό δημόσιο (έννατο από τα αριστερά) ήταν στα ντουζένια του, με τον κάθε τυχάρπαστο βουλευτή της ΝΔ να προσλαμβάνει τον κάθε άχρηστο μπατζανάκη του σε συνέχεια του πασοκικού εθίμου, το κράτος δεν ήταν πληθυσμιακά τεράστιο συγκριτικά με άλλα ευρωπαικά κράτη. Ήταν λίγο μεγαλύτερο από την Ουγγαρία και λίγο μικρότερο από το Ολλανδικό δημόσιο. Δεν θα προβώ καν σε σύγκριση με πραγματικούς κρατιστές όπως είναι οι Νορβηγοί και οι Δανοί.  Ας μείνουμε σε χώρες όπως η Φινλανδία, η Τσεχία, το Λουξεμβούργο... Εκτός λοιπόν κι αν θεωρούμε την Ολλανδία σοβιετία, εγώ προσωπικά βλέπω ένα μέτριο πληθυσμιακά δημόσιο. Μικρό στη γενική κυβέρνηση, μεγάλο πληθυσμιακά στην ευρύτερη αλλά συνολικά μέτριο. Και είπαμε αυτά με βάση τα στοιχεία του 2008 όπου το ελληνικό δημόσιο μέτραγε (σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΟΕ) 1.022.000 υπαλλήλους. Από τότε το ελληνικό δημόσιο έχει συρρικνωθεί όπως θα δούμε παρακάτω.


Αν θέλετε να το πάμε και ένα βήμα παραπέρα επειδή τα ποσοστά δε δείχνουν πάντα όλη την αλήθεια να πούμε εδώ ότι η Ολλανδία δεν έχει ανάγκη τους ίδιους δημόσιους υπαλλήλους με την Ελλάδα για τον απλούστατο λόγο ότι έχει τελείως άλλη γεωμορφολογία και πληθυσμιακή έκταση. Μπορεί να έχει μεγαλύτερη αποκέντρωση και ορισμένες διαδικασίες αναγκαστικά να επαναλαμβάνονται και σε τοπικό επίπεδο, αλλά η Ελλάδα είναι μία χώρα με ιδιαίτερη γεωμορφολογία, με νησιωτικό πληθυσμό, ορεινά χωριά και γενικότερα οικισμούς που είναι αρκετά αποκομμένοι. Συνεπώς θα περίμενε κανείς να έχουμε ποσοστιαία παραπάνω υπαλλήλους από την Ολλανδία καθώς υπάρχουν περιοχές που έχουν ανάγκη από μεγαλύτερη αναλογία υπαλλήλων ανά κάτοικο προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Πάμε τώρα και στα στοιχεία του 2011. 

Με βάση τα στοιχεία του υπουργείου από την τελευταία απογραφή, το σύνολο των μισθοδοτούμενων υπαλλήλων του δημοσίου είναι 712615 και μειώνεται (κυρίως συνταξιοδοτήσεις, το αστείο της εφεδρείας δεν το υπολογίζω). Η απογραφή αυτή βέβαια δεν περιλαμβάνει ΔΕΚΟ, ΝΠΙΔ και δημοτικές επιχειρήσεις. Με βάση τα στοιχεία του ΔΟΕ, οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ, ΝΠΙΔ κλπ το 2008 φαίνεται να μην ξεπερνούν τους 230.000. Για οικονομία της συζήτησης και επειδή είμαι χουβαρντάς ας πούμε χοντρικά ότι είναι 250.000, αν και είμαι σίγουρος ότι είναι κάτω από 230.000 δεδομένου του παγώματος των προσλήψεων, των συνταξιοδοτήσεων και της αποκρατικοποίησης της Ολυμπιακής. Αν υπολογίσουμε λοιπόν τον αριθμό αυτό και τον προσθέσουμε στον αριθμό της απογραφής, το συνολικό νούμερο των δημοσίων υπαλλήλων το έτος 2012 πρέπει να διαμορφώνεται γύρω στους 950.000 με πάρα πολύ χουβαρντάδικες εκτιμήσεις. Βέβαια εδώ έχει σημασία να τονίσουμε ότι ορισμένες από τις ΝΠΙΔ και ΔΕΚΟ δεν πληρώνονται από το δημόσιο, ή εξολοκλήρου από το δημόσιο (πχ ΕΛΠΕ, ΟΛΠ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ κ.α). Επομένως στο νουμεράκι 950.000 ας έχουμε υπόψιν ότι κάποιοι δε βαρύνουν τον κρατικό προυπολογισμό. Το πόσοι είναι αυτοί δυστυχώς δεν το γνωρίζω. Πιθανότατα να μην το γνωρίζει με ακρίβεια ούτε το ίδιο το έλληνικό κράτος οπότε μην περιμένετε περισσότερα από έναν ταπεινό blogger.


Edit 04/06/2012
Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της γαλλικής Le Monde, το οποίο επικαλλείται την αναθεωρημένη έκθεση της τρόικας, ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων συμπεριλαμβανομένων και των υπαλλήλων των δημοσίων επιχειρήσεων είναι 780.175. Η τρόικα προβλέπει ότι ο αριθμός αυτός θα διαμορφωθεί στους 770.481 στο τέλος του 2012 και στους 722.467 στο τέλος του 2015. Κοινώς οι εκτιμήσεις μου ήταν πολύ χουβαρντάδικες. Άρα όποιος σας ξαναπεί ότι έχουμε υπεράριθμο δημόσιο δείξτε του αυτά τα νουμεράκια.



Σε αυτό τον αριθμό δεν αμφισβητώ ότι υπάρχουν αργόμισθοι, κομματόσκυλα, αφισοκολλητές και λοιποί παρατρεχάμενοι του πελατειακού κράτους όπως επίσης ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών, βρίσκεται σε θέσεις που στην πραγματικότητα δε χρειάζεται.  Αυτό έχει το γνωστό αποτέλεσμα, να έχουμε 500 υπαλλήλους στον οργανισμό που είναι υπεύθυνος για την αποξήρανση της αποξηραμένης -από τη δεκαετία του '30- λίμνης Κοπαίδας, αλλά ταυτόχρονα να μας λείπουν 3000 ιατροί σε οργανικές θέσεις. Από μία γενικότερη εικόνα, θα έλεγα ότι το πρόβλημα του δημοσίου τομέα είναι ότι έχουμε πολλούς αρχηγούς αλλά δεν έχουμε ινδιάνους. Δηλαδή έχουμε νοσοκομεία γεμάτα διοικητικούς υπαλλήλους χωρίς όμως αρκετούς ιατρούς και νοσηλευτές. Αντίστοιχα έχουμε δήμους γεμάτους με υπαλλήλους διοικητικής υποστήριξης αλλά χωρίς αρκετούς απορριματοφορείς, ή τέλος έχουμε ένα υπουργείο παιδείας με υπεράριθμους υπαλλήλους, αλλά χωρίς αρκετούς εκπαιδευτικούς στην επαρχία.


Σε αυτό τον αριθμό δεν αμφισβητώ ότι υπάρχουν αργόμισθοι, κομματόσκυλα, αφισοκολλητές και λοιποί παρατρεχάμενοι του πελατειακού κράτους όπως επίσης ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών, βρίσκεται σε θέσεις που στην πραγματικότητα δε χρειάζεται.  Αυτό έχει το γνωστό αποτέλεσμα, να έχουμε 500 υπαλλήλους στον οργανισμό που είναι υπεύθυνος για την αποξήρανση της αποξηραμένης -από τη δεκαετία του '30- λίμνης Κοπαίδας, αλλά ταυτόχρονα να μας λείπουν 3000 ιατροί σε οργανικές θέσεις. Από μία γενικότερη εικόνα, θα έλεγα ότι το πρόβλημα του δημοσίου τομέα είναι ότι έχουμε πολλούς αρχηγούς αλλά δεν έχουμε ινδιάνους. Δηλαδή έχουμε νοσοκομεία γεμάτα διοικητικούς υπαλλήλους χωρίς όμως αρκετούς ιατρούς και νοσηλευτές. Αντίστοιχα έχουμε δήμους γεμάτους με υπαλλήλους διοικητικής υποστήριξης αλλά χωρίς αρκετούς απορριματοφορείς, ή τέλος έχουμε ένα υπουργείο παιδείας με υπεράριθμους υπαλλήλους, αλλά χωρίς αρκετούς εκπαιδευτικούς στην επαρχία.



Αυτό λοιπόν δε σημαίνει απαραίτητα ότι έχουμε το τεράστιο δημόσιο που μας παρουσιάζουνε, διότι ταυτόχρονα με τους άχρηστους, έχουμε πολλές υπηρεσίες με έλλειμμα ανθρώπινου δυναμικού σε οργανικές θέσεις. Το πρόβλημα του δημοσίου είναι η παραγωγικότητά του.
Κοινώς το Ελληνικό δημόσιο είναι αντιπαραγωγικό και ανορθολογικά δομημένο αλλά όχι απαραίτητα υπεράριθμο. Όπως βλέπουμε και στο πινακάκι, είμαστε (μαζί με τα υπόλοιπα γουρουνάκια) παράδειγμα προς αποφυγή. Φυσικά επειδή εμείς είμαστε πιο μάγκες από τους Ιταλούς είπαμε να το τερματίσουμε κιόλας και να φιγουράρουμε στην τελευταία θέση με διαφορά. Αλλά επαναλαμβάνω: το πρόβλημα δεν είναι ο αριθμός των υπαλλήλων, αλλά το τι κάνουν. Το γενονός ότι έχουμε υπηρεσίες με ελλείψεις καθιστά αυτή την έλλειψη παραγωγικότητας ακόμα πιο εξοργιστική. Εκεί που έχουμε άνεργους ιατρούς και νοσοκομεία που τους χρειάζονται, επιλέγουμε ως κράτος να πληρώνουμε κάποιον διοικητικό υπάλληλο νοσοκομείου ο οποίος δεν έχει αντικείμενο εργασίας (δε συζητάω καν για ικανότητες). Με λίγα λόγια δεν εισπράτουμε τις υπηρεσίες που -υποτίθεται- ότι πληρώνουμε σε φόρους. 

Στο δια ταύτα λοιπόν αντί επιλόγου, παραθέτω το συμπέρασμα του συμβουλευτικού ομίλου της Icap, το οποίο θα βρείτε στη σελίδα 62 εδώ και αφορά μία μελέτη για τις μισθολογικές εξελίξεις στο δημόσιο που εκπονήθηκε πέρυσι τον Φλεβάρη του 2011:
"το μέγεθος της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα στην Ελλάδα συμβαδίζει με το αντίστοιχο μέγεθος των αναπτυγμένων οικονομικά χωρών, ειδικά της Ε.Ε. Τονίζεται ωστόσο ότι το μέγεθος της απασχόλησης δεν αποτελεί από μόνο του ένδειξη μικρού ή μεγάλου δημοσίου τομέα, στο βαθμό που δεν συνυπολογίζει παράγοντες όπως την αποτελεσματικότητα  ή παραγωγικότητα εργασίας ή την επιλεχθείσα πολιτική εμπλοκής του κράτους στην οικονομική ζωή."
Κοινώς το Ελληνικό δημόσιο δεν αποτελεί σοβιέτ ως προς το πληθυσμιακό του μέγεθος. Εκτός δηλαδή και αν θεωρούμε σοβιέτ την φιλελεύθερη Ευρώπη με την οποία μας αρέσει να συγκρινόμαστε. Επομένως, δε ξέρω για σας, αλλά εγώ προσωπικά είμαι πάααρα πολύ καχύποπτος απέναντι σε όσους χωρίς σοβαρά στοιχεία μιλούν συνεχώς για την ανάγκη να συρρικνώσουμε το κράτος αντί να το εξορθολογίσουμε.

11 comments:

  1. Το θεμα με το μνημονιο ειναι ενας μπαμπουλας οπως τα cds(τα θυμαται κανεις?),την χαμηλη πραγωγικοτητα(και οτι φταινε οι εργαζομενοι για αυτη),στο οτι λεφτα δεν υπαρχουν(υπαρχουν αλλα δεν τα παιρνουν) κλπ
    Η ιστορια της εεληνικης κρισης ειναι μια ιστορια τρομου!
    Βρισκανε σκιαχτρα και τα δειχνανε στους ιθαγενεις.
    Κλη δουλεια παντως..

    ReplyDelete
  2. Κατ'αρχάς σε ευχαριστώ :) Κατά δεύτερον συμφωνώ ότι η ρητορεία γύρω από το μνημόνιο χρησιμοποιήθηκε ως "μπαμπούλας" προκειμένου να εξυπηρετηθούν και άλλοι σκοποί/συμφέροντα. Τώρα για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, ναι οι παπαγάλοι βρίσκανε σκιάχτρα, αλλά δεν είναι ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στο δημόσιο. Όλοι βιώνουμε τα σαδομαζοχιστικά όργια του ελληνικού κράτους:P. Το ζήτημα είναι πέρα από τη ρητορεία περί μεγάλου δημοσίου, να διακρίνουμε τα πραγματικά προβλήματα, όπως είναι αυτό της (αντι)παραγωτικότητας. Σωστά νομίζω θέτεις το ζήτημα του ποιός φταίει για τη χαμηλή παραγωγικότητα. Συνήθως σε μία επιχείρηση είναι θέμα κακού μανατζμεντ, κακής διαχείρησης των πόρων, και του ανθρώπινου δυναμικού. Άρα εκεί που καταλήγω εγώ -και θα το θίξω στις επόμενες αναρτήσεις- είναι ότι αν απλώς συνεχίσουμε να περικόπτουμε, απλώς θα αναπαράγουμε το πρόβλημα των ελλείψεων χωρίς να λύσουμε τα ουσιαστικά (πχ παραγωγικότητα, γραφειοκρατία). Πέρα δηλαδή από τα μακροοικονομικά, και τα κοινωνικά προβλήματα που θα δημιουργηθούν από τις περαιτέρω περικοπές.

    ReplyDelete
  3. Το ελληνικο δημοσιο ειναι εν πολλοις αντιπαραγωγικο και φταινε για αυτο ΚΑΙ οι εργαζομενοι του.
    Δεν ξερει κανεις τα προβληματα στο Δημοσιο καλυτερα απο τους εργαζομενους σε αυτο!
    Απλα καποιες φορες αντι να διεκδικουν σεμιναρια/δικτυωση/μηχανογραφηση/απλοποιηση διαδικασιων,αυτοι διεκδικουσαν επιδοματα(ουτε καν μισθους..επιδοματα, ωστε να μενει ο βασικος τους μισθος χαμηλος και οι υπολοιποι μισθοι του ιδιωτικου τομεα να υπολογιζονται με βαση αυτον τον χαμηλο μισθο..στην δεκαετια του 80 γινοταν σιγουρα αυτο).
    ειχαμε ενα win-win για κρατος/ιδιωτες εργοδοτες και ΔΥ.
    Ξεχναγαν ολοι τους ιδιωτικους υπαλληλους αλλα δεν βαριεσαι,καλη καρδια!!
    Για αυτο σημερα οταν κανουν καμια απεργια,ολοι τους κοροϊδευουν "σιγα μην σκισετε κανα καλσον".
    Συμφωνω φυσικα οτι αν απολυθουν τωρα καλυτερα να βαλουμε και ενα "εκποιηση λογω πτωχευσης" στο αεροδρομιο να το βλεπουν οσοι ερχονται Ελλαδα!
    Παντως παιρνοντας ενα φεγγαρι ως συμβασιουχος καταλαβα ποσο δικιο ειχε ο Καστοριαδης που ελεγε(στο περιπου) οτι "οι γραφειοκρατικοι οργανισμοι μενουν ζωντανοι γιατι στην προσπαθεια τους οι εργαζομενοι σε αυτους να τους υπονομευσουν,τους κανουν να λειτουργουν!!"
    Κοινως οταν σου ερχεται εγκυκλιο αλλα αντι αλλων και που δεν "δουλευει" με τιποτα,ο κατωτερος την γραφει εκει που δεν πιανει μελανι και συνεχιζει να δουλευει με τον τροπο που δουλευε πριν και ο οποιος απεδιδε κιολας!!

    ReplyDelete
  4. Νομίζω ότι σε γενικές γραμμές συμφωνώ με αυτά που γράφεις :)

    ReplyDelete
  5. Όπως προσπαθούσα να σου πω και στο twitter, μου φαίνεται άκυρη η επιχειρηματολογία που βασίζεται στις συγκρίσεις απόλυτων μεγεθών σε οικονομίες που είναι διαφορετικές, είδε δομικά είτε από πολιτική άποψη κτλ κτλ. Και αυτό δεν πάει μόνο στο δικό σου σχόλιο, αλλά γενικά σε αυτού του τύπου την λογική. Για παράδειγμα σύγκριση ταξιτζήδων στην Αθήνα με την Νεα Υόρκη, σύγκριση μεγέθους δημοσίου στην Ελλάδα και στην Φινλανδία. Ο "μέσος όρος" δεν μας λέει τίποτα. Όλες οι οικονομίες είναι διαφορετικές μεταξύ τους.

    Αυτό βέβαια που με χαλάει είναι ότι η ρητορική αυτού του τύπου συνήθως χρησιμοποιείται για να "αποδείξει" ότι το δημόσιο δεν είναι το πρόβλημα. Τουλάχιστον εσύ αναγνωρίζεις ότι το δημόσιο έχει προβλήματα και πρέπει να αλλάξει. Είναι σημαντικό αυτό.

    ReplyDelete
  6. Αφου διαβασα το σχολιο του Angelos Manousaridis εφαγα ενα 5λεπτο κολημα να καταλαβω για ποιον ..τυπο λεει που εχει τετοια λογικη και τετοια ρητορικη(!)
    Ενας καφες ποτε δεν εβλαψε..

    ReplyDelete
    Replies
    1. Όπως είπα, αυτό δεν πήγαινε στον side_shore, αλλά σε αυτούς που λένε παρόμοια πράγματα ως επιχείρημα στο "αφήστε το δημόσιο κάτω, μην αλλάζετε τίποτα".

      Delete
    2. Συμφωνώ ότι η σύγκριση απόλυτων μεγεθών σε διαφορετικές οικονομίες είναι συνήθως παραπλανητική. Το ζήτημα είναι ότι εγώ δεν έκανα σύγκριση απόλυτων μεγεθών, ούτε έκανα πουθενά χρήση της έννοιας του μέσου όρου. Όπως φαίνεται ξεκάθαρα και στα γραφήματα, η σύγκριση αφορά αποκλειστικά ποσοστιαία μεγέθη. Αν δε σε ικανοποιεί ούτε αυτή η σύγκριση τότε μάλλον θα πρέπει να εξηγήσεις ποιά είναι η σωστή σύγκριση προκειμένου να αποκτήσουμε μία αντίληψη της τάξης μεγεθών. Δε συγκρίνω το ελληνικό δημόσιο με κράτη ανατπυσσόμενων χωρών της Ασίας ή της Αφρικής. Η σύγκριση αφορά αναπτυγμένα κράτη του ΟΟΣΑ και της ΕΕ. Αυτό έκανε άλλωστε και η Icap και ο ΟΟΣΑ και ο ΔΟΕ. Εγώ πάλι θεωρώ "άκυρο" όπως λες, να υποστηρίζουμε χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία ότι έχουμε τεράστιο κράτος σε πληθυσμιακούς όρους και αυτό προσπάθησα να αναδείξω με την ανάρτηση.

      Απόλυτα νούμερα χρησιμοποίησα αναγκαστικά για τον προσδιορισμό -κατά προσέγγιση- του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων στη χώρα μας. Δε νομίζω να υπάρχει άλλος τρόπος μέτρησης άλλωστε :)

      Τέλος, δεν προσπάθησα να αποδείξω ότι το δημόσιο δεν είναι πρόβλημα. Προσπάθησα να προσδιορίσω τον απόλυτο αριθμό δ.υ και να κάνω μία ποσοστιαία σύγκριση μεγεθών με άλλες χώρες. Σαφώς και υπάρχουν προβλήματα στο Ελληνικό δημόσιο όμως το ζήτημα είναι να κατανοήσουμε ποιά πραγματικά είναι αυτά πέρα από τη ρητορική του Μπάμπη και του παραπλανητικού "ορθού λόγου".

      Delete
  7. 1. "έχουμε 500 υπαλλήλους στον οργανισμό που είναι υπεύθυνος για την αποξήρανση της αποξηραμένης -από τη δεκαετία του '30- λίμνης Κοπαίδας" Ούτε 500 υπαλλήλους έχει ο Οργανισμός αυτός (έχει γύρω στους 10 μόνιμους) ούτε σκοπός του είναι η... αποξήρανση τής λίμνης. Διαχειρίζεται τα εγγειοβελτιωτικά και αποστραγγιστικά έργα που χρειάζονται για να μπορούν να δουλέψουν οι αγρότες τα χωράφια τους. Πριν γράψουμε κάτι να προσέχουμε λιγάκι.
    2. Το πινακάκι/διάγραμμα με τις δημόσιες δαπάνες δεν λέει όλη την αλήθεια: η Ελλάδα είχε διαχρονικά τις κοινωνικές δαπάνες ΚΑΤΩ από τον ευρωπαϊκό μ.ο. Είχε όμως τις μεγαλύτερες δαπάνες για στρατό, αστυνομία και τόκους (Και ταυτοχρόνως χαμηλότατα δημόσια έσοδα).

    ReplyDelete
    Replies
    1. ια το 1. έχεις δίκιο, δεν έψαξα πόσους υπαλλήλους είχε ο συγκεκριμένος φορέας, το νούμερο το έβγαλα από την κοιλιά μου και το χρησιμοποίησα ως σχήμα λόγου. Δεν το θεώρησα σημαντικό στο κάτω κάτω καθώς η ουσία του επιχειρήματος δεν ήταν το μέγεθος του εν λόγω οργανισμού αλλά η ευρύτερη ανορθολογική δομή του δημοσίου. Φυσικά υπάρχουν αρκετά καλύτερα παραδείγματα (όπως πχ οι εκατοντάδες αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί στο Υπουργείο Παιδείας από εποχής Κ.Καραμανλή μέχρι υπουργείας Διαμαντοπούλου) αλλά όπως είπα η ουσία είναι αλλού. Ειρήσθω εν παρόδω οι υπάλληλοι από τον οργανισμό για την αποξήρανση της λίμνης αν δεν απατώμαι αποσπάστηκαν σε άλλη μονάδα όταν έκλεισε ο οργανισμός.

      Για το πινακάκι, πάλι έχεις εν μέρει δίκιο. Ναι είναι αλήθεια ότι διαχρονικά σε συγκεκριμένους τομείς είμαστε κάτω από το μέσο όρο ενώ παράλληλα είχε ψηλές -ως ποσοστό του ΑΕΠ- δαπάνες για τους ένστολους και όπλα όπως φυσικά είχε και από τις υψηλότερες φαρμακευτικές δαπάνες παγκοσμίως μαζί με τις ΗΠΑ (ως ποσοστό του ΑΕΠ πάντα) την τετραετία 2004-2008. Αλλά όοοοοολα αυτά είναι άσχετα με αυτό που θέλω να πω με το συγκεκριμένο γράφημα. Η ουσία εδώ είναι η μη ανταποδοτικότητα της δαπάνης, και όχι το μέγεθός της. Οπότε ναι θα μπορούσα να τα είχα συμπεριλάβει όλα αυτά, αλλά μετά θα ξεχείλωνε το ήδη μεγάλο ποστ -διότι είμαι και πολυλογάς :)

      Delete
  8. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete