Wednesday, July 18, 2012

Λύση υπάρχει αλλά βρίσκεται στο Διάστημα

(Νεο)μερκαντιλισμός
Ο μερκαντιλισμός είναι μία πολύ παλιά σχολή οικονομικής σκέψης που ευδοκίμησε περίπου μεταξύ 15ου και 18ου αίωνα, τα χρόνια δηλαδή όπου η αποικιοκρατία βρισκόταν στα φόρτε της. Η βασική ιδέα του μερκαντιλισμού ήταν η δημιουργία μονοπωλίων, η προστασία ραντιέρηδων (από το γαλλικό rentier, κοινώς οι γνωστές σε εμάς συντεχνίες), εις βάρος της εργατικής παραγωγικής τάξης, η μεγιστοποίηση της παραγωγής χωρίς την παράλληλη ανάπτυξη της εσωτερικής κατανάλωσης, η μεγιστοποίηση των εξαγωγών, και τέλος η μείωση των εισαγωγών. Αυτό το μοντέλο διαχείρισης μεσουρανούσε στην αποικιοκρατική Ευρώπη που εκμεταλλευόταν τις πρώτες ύλες των αποικιών της, τις επεξεργαζόταν μέσω ενός χαμηλού εργατικού κόστους, και τις εξήγαγε αποσπώντας την υπεραξία.

Thursday, July 5, 2012

Ένας (Κεντρικός) Τραπεζίτης μετράει τις φούσκες

Όταν το 2000 κατέρρεε η φούσκα του dot.com στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, η χώρα που χτυπήθηκε περισσότερο στην Ευρώπη ήταν η Γερμανία. Το ίδιο άλλωστε συνέβη και το 2008 με την κατάρρευση της χρηματοπιστωτικής φούσκας των subprimes. Από το 2000 μέχρι το 2002 ο Γερμανικός τεχνολογικός δείκτης Neuer Markt έχασε το 96% της αξίας του με αποτέλεσμα τελικά να κλείσει. Η Γερμανική οικονομία γενικότερα στις αρχές της δεκαετίας δε μεσουρανούσε. Η είσοδος της οικονομίας στο ευρώ, είχε ως συνέπεια την έκθεση των κρατικών γερμανικών τραπεζών σε αυξημένο ανταγωνισμό καθώς δεν είχαν πλέον τη δυνατότητα να λαμβάνουν κρατικές εγγυήσεις. Η χώρα με την είσοδό της στο κοινό νόμισμα οδηγήθηκε σε μία έλλειψη ρευστότητας, με αποτέλεσμα οι Γερμανικές τράπεζες, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις να μην έχουν πλέον πρόσβαση σε εύκολο δανεισμό. Η εσωτερική κατανάλωση και οι εισαγωγές προιόντων σημείωσαν κατακόρυφη πτώση, ενώ αρκετές επιχειρήσεις και νοικοκυριά προσπαθούσαν ταυτόχρονα να αποταμιεύσουν και να αποπληρώσουν το χρέος τους (deleveraging). Αυτό όπως έχουμε δει και στην Ελλάδα είναι συνταγή ύφεσης.

Friday, June 22, 2012

Europhrenia

Μετά και το τέλος του σήριαλ διάσωσης των Ισπανικών τραπεζών και τη χαροπάλη των Ισπανικών και Ιταλικών επιτοκίων δανεισμού στις διεθνείς αγορές, το πράγμα έχει σκατώσει τόσο πολύ, που οι ηγέτες των χωρών του νότου και απ ότι φαίνεται και ο Ολάντ, έχουν βγάλει τα κουμπούρια τους και ετοιμάζονται για μετωπική επίθεση απέναντι στη Μέρκελ. Να πχ ο Γάλλος υπουργός βιομηχανίας δήλωσε πρόσφατα ότι η ιδεολογική εμμονή της ανατολικογερμανής έχει οδηγήσει 7 από τις 17 χώρες της Ευρωζώνης σε ύφεση. Οι Ιρλανδοί έχουν ξεσπαθώσει και ζητούν επαναδιαπραγμάτευση του δικού τους μνημονίου το οποίο βλέπουν ότι τους οδηγεί με βεβαιότητα στην κόλαση και οι Πορτογάλοι που αποτελούν τα poster boys της εφαρμογής όλων των μέτρων που ζήτησε η Τρόικα, έχουν αρχίσει να γκρινιάζουν στον Σόιμπλε ότι η συνταγή του σαμάνου δε δουλεύει. Κοινώς είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα. Έτσι πλέον η ελπίδα μας, είναι πλέον να υπάρξουν άμεσα ριζοσπαστικές αλλαγές σε ευρωπαικό επίπεδο. Το ζήτημα είναι ότι όλο αυτό στηρίζεται στην προυπόθεση ότι οι Γερμανοί θα θελήσουν να αλλάξουν άμεσα τη δομή της ευρωζώνης.


Tuesday, June 19, 2012

Εθνοδιλήμματα

Μετά και την επιλογή του Ελληνικού λαού στις 17 Ιουνίου να ψηφίσει το κόμμα που χρεοκόπησε τη χώρα προκειμένου υποτίθεται να αποφύγει την έξοδο από το ευρώ (μία επιλογή που θα πονοκεφαλιάσει τους ιστορικούς του μέλλοντος), πλέον η μπάλα μεταφέρεται στα σαλόνια της κεντρικής ευρώπης. Σε επίπεδο Ελληνικής πολιτικής δεν θα αλλάξει ουσιαστικά τίποτα, καθώς θα συνεχίσουμε να καταστρέφουμε ότι απέμεινε από την οικονομία μας προσπαθώντας να πετύχουμε τους φαντασιακούς στόχους του μνημονίου.

Friday, June 15, 2012

Βερσαλλία του Νότου

Στην προηγούμενη ανάρτηση εξετάσαμε την εκπληκτική βλακεία που εκστόμισε η ανατολικογερμανή όταν δηλαδή παρομοίασε το σχεδίο Μάρσαλ με τις "βοήθειες" που έχουν δοθεί στην Ελλάδα. Αν πραγματικά θέλαμε να βρούμε το ιστορικό αντίστοιχο των ελληνικών μνημονίων στην Γερμανική αφήγηση, αυτό δεν είναι άλλο από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών.

Thursday, June 14, 2012

Rantanplan

Η Μέρκελ υποστήριξε πρόσφατα ότι οι βοήθειες που χορηγήθηκαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αντιπροσωπεύουν μιάμιση φορά το ΑΕΠ της χώρας και τις συνέκρινε με το σχέδιο Μάρσαλ που βοήθησε στην ανοικοδόμιση της Γερμανίας μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πιο ευγενικός και μετριοπαθής χαρακτηρισμός που μου έρχεται στο μυαλό σχετικά με αυτή την παρομοίωση, είναι ότι η κυρία Μέρκελ παίρνει την πραγματικότητα, της βαράει δύο πιρουέτες, της κάνει ένα σπαγγάτο, της κοπανάει και δύο κωλοτούμπες και μας τη σερβίρει σε άλλη μία παιδαριώδη αφήγηση, που οδηγεί τον κάθε ιστορικό που σέβεται τον εαυτό του να χτυπάει τατουάζ με το χριστό φαντάρο. Πάμε να δούμε γιατί:

Σύντομες προεκλογικές σκέψεις

Δεδομένο Πρώτο: Τα κανάλια έχουν τρελαθεί στην τρομολαγνεία σχετικά με την επερχόμενη δραχμοποίηση της οικονομίας με την εκλογή Σύριζα, το πόσο πολύ θα καταστραφούμε αν δεν ψηφίσουμε ότι μας λέει ο Ολάντ και οι Μπαρόζοι κλπ.